Menu
Kalendar događaja
Hot in Shop

Bluz i apstraktna istina


21.5.2019.


Njujork, 1959. godina. 

U džez klubovima se stvara istorija i menjaju smerovi džez improvizacije i kompozicije. Miles Davis objavljuje svoj „Kind of Blue“, jedan od najuticajnijih albuma u istoriji džeza. Ornette Coleman objavljuje  „The Shape of Jazz to Come“ i time postavlja osnovu za razvijanje fri džeza. Te iste 1959. godine. 

U Njujorku u to vreme, u martu mesecu, dolazi i jedan mladi saksofonista iz Sent Luisa. Dvadeset sedmogodišnji Oliver Nelson, ubeđen da u prestonicu modernog džeza dolazi sa izgrađenim muzičkim identitetom. Ubrzo shvata da je dolazak u Njujork samo početak potrage za tim identitetom i potrage za sopstvenim doprinosom istoriji modernog džeza, iako nesvestan razmera tog doprinosa, nesvestan da će dve godine kasnije objaviti album koji će biti jedan od ključnih formativnih tačaka postbapa. Album se zove „The Blues and the Abstract Truth“

Mladi Oliver Nelson, nakon aranžiranja za pozorište i sviranja u malim sastavima tokom studija na Zapadnoj obali, u Njujorku za dve godine objavljuje čak 6 albuma malih sastava za izdavačku kuću „Prestige“, a paralelno sa tim radi i sa big bendovima Count Basiea, Dukea Ellingtona, a najviše sa Quincy Jonesom. U kasnijim godinama počinje da se bavi  aranžiranjem za filmove. Objavljuje i knjigu „Patterns for improvisation“ 1966. godine, koja je i danas jedno od najbitnijih štiva za učenje improvizacije u džezu. I sve to za svega 16 godina! 1975. godine umire od srčanog udara, u 43. godini. 

Oliver Nelson kao veliki eksperimentator i aranžer, doneo je novine u džezu i njujorškoj sceni, a album „The Blues and the Abstract Truth“ je  kamen temeljac toga.

Postavka benda na ovom albumu je fascinantna: Freddie Hubbard na trubi, Eric Dolphy na alt saksofonu i flauti, George Barrow na bariton saksofonu, a u ritam sekciji Bill Evans na klaviru, Paul Chambers na kontrabasu i Roy Haynes na bubnjevima. Ovakav sastav benda je mali, ali su aranžmani koje je Nelson za ovaj album napravio na osnovu iskustva iz big benda Quincy Jonesa takvi da bend zvuči mnogo veće.

Freddie Hubbard je, komentarišući uvodnu kompoziciju, koja je ujedno i najpoznatija (Stolen Moments), rekao:

 „He got some voicings, man, that were out of this world! Like when he did (sings Stolen Moments), he had the baritone up above the tenor. To have a baritone voiced that high is unusual. And he had the alto below the tenor, and he had me playing the lead.


"The Blues and the Abstract Truth" reizdat je na vinilu 6. maja ove godine od strane izdavačke kuće Impulse!, a uskoro ćete vinil naći i na policama Muzičke kuće Metropolis!